Producent: Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi

Huk maszyn łódzkich zakładów włókienniczych to już historia, nowa era to czas przemysłu opartego na wiedzy. Krosna zastąpiły komputery. W naszym spektaklu jednak wracamy do tradycji ciężkiej pracy ciała i szukamy powiązań z inną tkaniną – tańcem.

W pracy nad spektaklem zderzyliśmy ruch ciał tancerek z historią łódzkich włókniarek. Wspólnie zastanawialiśmy się jakie są podobieństwa pracy w tak różnych przestrzeniach. 

Ze wspomnień łódzkich brakarek wyłania się obraz wymagającej fizycznie pracy. Obróbka ton materiału, skrupulatna kontrola każdego centymetra tkaniny i główne zadanie – eliminacja błędów (braków). Zadaliśmy więc sobie pytanie – czym byłby brak w tańcu? Czy nienormatywne ciało może być częścią przemysłu kreatywnego? Czy to co robimy to błąd czy nowa jakość?

Proponujemy nowe spojrzenie. W rozgrzanych pracą ciałach obserwujemy to co najczęściej zostaje odrzucone. Swoją uwagę skupiamy tam gdzie zmęczony materiał ściera się, rozciąga w niespodziewany sposób, przyjmuje nieprzewidziany kształt i tworzy coś unikalnego.

Premiera: 5.10.2024

  • Reżyseria: Jacek Owczarek
  • Asystent reżysera: Kacper Klimczak
  • Choreografia: Krzysztof Skolimowski
  • Dramaturgia: Filip Pawlak
  • Taniec: Adrianna Mrowiec, Justyna Olczak, Milena Starzec, Ulyana Zaruba
  • Muzyka: Patryk Zakrocki
  • Kostiumy: Anna Adamiak
  • Scenografia: Radosław Pacholczyk
  • Produkcja: Magdalena Gonera
  • Grafika: Filip Appel 

W spektaklu wykorzystano fragmenty rozmowy przeprowadzonej w ramach projektu „Opowieści z miasta włókniarek” Łódzkiego Stowarzyszenia Inicjatyw Miejskich „Topografie”.

Rozmowę przeprowadziła Joanna Kocemba-Żebrowska

Rozmówczyni: Danuta Narojczuk, Jadwiga Stysińska

Projekt dofinansowany w ramach programu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych „Kultura wrażliwa”